داستان این خودرو به سال۱۹۰۵ برمی‌گردد. در بریتانیا، مهندسان تصمیم داشتند موتور۸ سیلندر خورجینی را بر روی تعداد محدودی از خودروها آزمایش کنند. سه خودروی مشابه با موتوری به ظرفیت۳۵۳۵ سی‌سی ساخته شد، اما پس از این مرحله، مهندسان از ادامه کار منصرف شدند و داستان پیشرانه۸ سیلندر خورجینی رولزرویس به سرعت پایان یافت. تنها مدل فروخته‌شده مجدداً توسط شرکت رولزرویس خریداری و به موزه منتقل شد. با این حال، رولزرویس علی‌رغم این تجربه ناموفق اولیه، به تحقیق و توسعه پیشرانه‌های۸ سیلندر خورجینی ادامه داد. در آغاز قرن بیستم، رولزرویس تنها شرکتی نبود که به ظرفیت‌های چنین موتوری پی برد؛ سایر شرکت‌ها نیز موفقیت‌هایی در این زمینه به دست آوردند و تولید انبوه خودروهای مجهز به این نوع موتور آغاز شد.

زمانی که رولزرویس تست‌های خود را با موتوری که به این نوع معروف بود، آغاز کرد، چند سال از اختراع این موتور می‌گذشت. در واقع، در سال۱۹۰۲ لئون لواسور نخستین موتور۸ سیلندر خورجینی را با نام آنتوینت به ثبت رساند که مسیر حمل‌ونقل را متحول کرد. بنابراین نباید تعجب‌آور باشد که برندهای دیگر نیز به دنبال بررسی و آزمایش این تکنولوژی در محصولات خود بودند. چند سال پس از تلاش‌های ناموفق رولزرویس، شرکت فرانسوی دِ دین بوتون شانس خود را در سال۱۹۱۰ امتحان کرده و به عنوان اولین شرکت تولید انبوه خودروهای۸ سیلندر خورجینی شناخته شد.


فوری پس از تاریخی که شرکت فرانسوی به ثبت رسانده بود، آمریکا نیز به تولید انبوه این موتور روی آورد. موتور۸ سیلندر خورجینی آمریکایی در کادیلاک تایپ۵۱ مدل۱۹۱۵ به کار گرفته شد، که این موتور۵.۱ لیتری، قدرتی برابر با۷۰ اسب بخار ارائه می‌داد. قیمت تایپ۵۱ در آن زمان چیزی نزدیک به۱۹۷۵ دلار بود، که با توجه به استانداردهای آن دوران مبلغی بیش از حد معمول محسوب می‌شد، اما به دلیل جذابیتش در میان خریداران، کادیلاک توانست در اولین سال عرضه، بیش از۱۳ هزار دستگاه از تایپ۵۱ را به فروش رساند.


امروزه، بسیاری از افراد تصور می‌کنند که موتورها۸ سیلندر خورجینی تنها مختص خودروهای سواری هستند، اما شرکت‌ها مختلفی در حال تولید موتورها با کارایی و قدرت بالا با طراحی خاص خود هستند. برندهایی مانند فورد در سال‌های اخیر، موتورهای فوق‌العاده‌ای تولید کرده و آن‌ها را در وانت‌ها، شاسی‌بلندها و خودروهای عضلانی به کار برده‌اند. باید توجه داشت که این نوع موتور در ابتدای خود فقط برای خودروها طراحی نشده‌ بود، بلکه به منظور نیرو بخشیدن به دیگر اشکال حمل‌ونقل، از جمله هواپیماها و موتورسیکلت‌ها نیز ساخته شد. یکی از نخستین هواپیماهای موفق به استفاده از این نوع موتور، هواپیمای رد وینگ یا آیرودروم نامبر۱ بود که در سال۱۹۰۸ توسط گلن کورتیس طراحی و ساخته شد. موتور رد وینگ نیز به طور خاص توسط خود کورتیس توسعه داده شد.

موتور رد وینگ توانایی تولید حدود۱۴۰ اسب بخار قدرت داشت و برای جلوگیری از داغ شدن به سیستم خنک‌کننده هوا مجهز بود. یک سال قبل از تولید رد وینگ، کورتیس موتور خود را بر روی موتورسیکلت آزمایش کرده و رکورد سرعت۲۱۹ کیلومتر در ساعت را ثبت کرده بود که این رکورد تا سال۱۹۳۰ بدون تغییر باقی ماند. متأسفانه، کورتیس در مسیر بازگشت دچار مشکل شد و اتصالات چرخ و شفت آن خراب شد و موتورسیکلت او در این حادثه آسیب دید. بنابراین، باید گفت که این موتور یک پیشرفت بزرگ در زمینه تکنولوژی موتورهای درون‌سوز بود و اگرچه توسعه آن زمان‌بر به نظر می‌رسید، اما بدون تردید یکی از اجزای اصلی خودروهای مدرن است و احتمالاً تا دهه‌های آینده همچنان در آنها حضور خواهد داشت.